0
Yorum
5
Beğeni
0,0
Puan
206
Okunma
Bir Köy
Dağların eteğinde uyandı köyüm,
Sislerin ardından usulca, yavaş,
Bir sabah serinliği, rüzgarla örtülmüş,
Ekmek kokusu sinmiş taşına, toprağına.
Tarlada baş gösterir altın başaklar,
Saban izleri kalır tozlu yollarda,
Köyümün semalarında Güvercinler döner döner, uçar,
Sessiz bir nehir gibi akar zaman burada.
Çocuklar yalınayak, çamur içinde,
Bir elma ağacına uzanır eller,
Bütün dünya sığar o gülüşlerine,
Gözlerinde güneş, yüreklerinde telâş.
Her akşam güneş batarken tepeden,
Karacadağa vurur son aydınlığı
Yayılır dumanı ocağın, tütmekte,
Kuzuları sayar çobanlar dönmeden,
Göz kırpar yıldızlar, köyümü süslemekte.
Sedat Evren
