KÖYÜMÜZ VARDI

Bizim bir köyümüz vardı,
düz bir ovadaydı.
Toprakları verimliydi,
insanları neşeliydi,
çocukları yalın ayaklı…

Bizim bir köyümüz vardı,
etrafı dağlarla çevrili.
Küçük bir barajı vardı,
suyu sessizce biriktiren,
umut gibi duran.

Yazları çok sıcak olurdu,
kışları soğuk.
Ama bahar geldi mi,
renk renk çiçekler açardı,
renk renk börtü böcek dolaşırdı ovada.

Buğdaylar başaklanırdı,
her taraf yemyeşil olurdu,
yeşilden daha yeşil…
Rüzgâr eserdi başakların içinden,
toprak nefes alırdı.

Kırlangıçlar gelirdi,
köy evlerine yuva yaparlardı.
Çamuru sıvaya sıvaya,
umutlarını duvarlara bırakırlardı.

Dut ağaçları çoktu köyümüzde,
renk renk dutlar vardı.
Ellerimiz mora boyanırdı,
gülüşlerimiz yaz kadar uzun olurdu.

Bizim bir köyümüz vardı,
düz bir ovadaydı,
etrafı dağlarla çevrili…
Sedat Evren