Bir korku ve bir acı...
Yolun sonu mu kimbilir?
Hudutlarda yatan askerler
Düşman mevzinlenmişmi kimbilir?


Yolların ardı arkası...
Topraklar kurumuş çatlamış.
İnsanların yüzlerinde bir şaşkınlık...
Tanrın’ın yolunda bir uygarlık...
Eller tetikte,yol uzun...
Karanlığa kim girmiş kimbilir?

Vuslat yaylasında bir korku...
Çiçekler baş eğmiş
Bir örümcek ağını örmüş gitmiş.
Tuzakta ne var ne yok kim bilir?

Ak bir kağıt,Ak bir kalem...
Duvarda ölüler ve gölgeler
Karanlığı yırtan haykırışlar
Sonu belirsiz bir evren
Ak kalem,Ak kağıda ne yazacak kim bilir?

Yurdunu kaybeden yoksul...
Gözyaşları içinde bir bedevi
Bir kutsal el,Bir umut...
Bir kara göz,Bir kara toprak
Yazısı okunmamış bir kitap
Bedevinin önünde bir girdap
Kitab okunacak mı okunmayacak mı kim bilir?

Yolların ardı arkasında...
Ayrı bir dünya; sanki bir rüya
İnsalar ölümsüz ve özgür
Ateşler yakılmış...
Yer gök inler durur.
Tanrılar yok sanki burda
Unutulmuş topraklar,Unutulmuş insanlar...
Kara göz,Kara el,Kara kalem,Ak sayfaya ne yazacak kim bilir.?"
Sedat Evren