Daha da güçlendiğimi hissediyorum
Korkusuzca yürüyorum artık bu yollarda
Başım dimdik
Ölmekten de hiç ama hiç korkmuyorum


Gökyüzü öksüz bulutlara teslim olmuş
Yağmurda ıslanmayı zaten çok seviyorum
Gökkuşağı rengiyle gülümserken ruhum
Çocukluğumun o güzel günlerine geri dönmek var ya
Ne kelimelere
Ne de şimdiki fotoğraf karelerine sığıyor
Sığınmacı kimliğimle arsız parmaklarım
Yine yetim bir şiire kanat çırpıyor
Beceremesem de
Yazmak bir nebze rahatlatıyor bıçak kesiği içimi


Bütün dünya beni kıskanırken
Bir elimde bitki çayım
Diğer elimde hayal şemsiyem
Koşar adımlarla göl kenarındaki bankta buluyorum kendimi
Mevsimsiz papatyalar fısıldıyor " seni hâlâ çok seviyor " diye
Yapraklarına dokunmaya kıyamıyorum
Büssürü gülüş satın alıyorum
Aniden elime konan rengârenk kelebeklerden


Şu garip gönlümü şenlendirip
İki satırlık şiirimin nefesini
Sımsıkı sarıyorum özlem hırkasıyla
Sağ avucumda sonbahar yaprakları
Sol avucumda kocaman yaş


Acıma denk gelecek mutluluk nerede şimdi


Toprak bedenine sarılıp
Yanında uyuyabilir miyim bugün anne







(08/11/2024
Annemin anısına(08/11/2017))

nagihan