Oğlumu Arıyorum

Oturuyorum sakin, kendi halime
Aldım TV icadının kumandasını elime
Maksadım haber dinlemekti sadece
Pişman oldum ya ağrı durdu beynime

Bir ona bir buna derken al TV kanalı
O da ne ağlatıyor 75’lik bir delikanlı
Gür sesli dik duruşlu canlı hafifte sakallı
Oğlumu arıyorum oğlumu, gören var mı?

Belli çok belli zorda kalmış
Eşinin dır-dırın dan bıkmış usanmış
’Bıktım vallahi bıktım’ diyor huzur ararmış
Oğlumu arıyorum oğlumu, gören var mı?

Tam dokuz yıl önce kaybolmuş
Ona göre bir asır geçmiş yok olmuş
Osman; genç iyi bir çocukmuş
Tuvalete gitmiş geri gelmemiş uçmuş

Haykırıyor, Zulme isyan ediyor
’İl il, ilçe-ilçe, köy-köy arıyorum
Her geçen gün canlı ölüyorum
Şimdi oğlumu tv den dünyaya soruyorum

Oğlumu arıyorum oğlumu, gören var mı?
Oğul nerdesin çık gel, yoksa elin dar mı?
Oğul bilelim bizden vaz mı geçtin de gittin
Çukura mı düştün yoksa bırakmayan yar mı?

Tam dokuz yıldır varlığını harcamış
Yüreği solmuş, bunalmış, yanmış
Yaşam sevinci, huzur kalmamış
Oğlumu arıyorum oğlumu, gören var mı?

Kaybolduğundan beri hastayım
Eşim diliyle yedi beni yastayım
Bir gün Adana’da bir gün Kars’tayım
Oğlumu arıyorum oğlumu, gören var mı?

Bakmışım bir gün Hatay’dayım
Ertesi gün üşütmüşüm yataktayım
Yaşım yetmiş beş son tuştayım
Birde bakmışım tam Muş’tayım

Oğlumu arıyorum oğlumu, gören var mı?
Ey oğul sağsan çık gel, acep sağ mı?
Hiç sormadım gideceğim yer dağ mı?
Oğlumu arıyorum oğlumu, gören var mı?

Tam dokuz yıldır varlığını harcamış
Yüreği solmuş, bunalmış, yanmış
Yaşam sevinci, huzur kalmamış
Oğlumu arıyorum oğlumu, gören var mı?

16/04/2008 yaşar Türkmen

Yaşar Türkmen