ya kanarsa gözlerin uzak bir şehrin tuzak bakışına ..

ve bu düşünce, her gidişinde kemiriyor inan senliğimi...


payıma düşen mi... yine günlerden sen ve özlem,
kalemimin ucuna fütursuzca dolanan ünlem
ve yine kuru bir ayaz kirpiğim tuzunda ve gün,
yine hırkasına sığındığım buzul mahşerin tam da ertesi

öyle dağınık, öyle dalgın ki düşlerimin adımsız atlası
boş koridorların kasımpatı kokularına karışıyor ayaklarım

özledim daha şimdiden diyorum ve özlerken,
tutamadığım duygunun esaretine yüreğimi seriyor ve
"güneşe daha çok var sancısını sevdiğim" diyorum

dolanıyorken pür bir telaş tomurcuğunda toprağın harına
tadı mayhoş güdümlü bir tutku "ya sabır, umuttur zaman" diyor,
diyor da, ne bilsin garip nereden bilsin
buruk bir iç çekimi bıraktığını geride kalana

sahi...uçurumda olsa yankısı salınsam nefesine,
sarkınsam, dolansam saçlarının teline, telvesine
bıraksam özgür, azat etsem mesela çırpınışlarımı
düşer miyim sana bilmiyorum, bilemiyorum
tutsam mesela o şehri ucundan, silkelesem
çevirir mi dönüşe yollarını gidişinin sevgili

kızacaksın yine ama ne bileyim, nasıl deyim
arttıkça mesafeler kalmıyor hevesim artıyor öfkem,
büyüyor kavgam içimde sövüyorum yere, göğe

şehrimken nasıl da oluyorsun gurbetim birden

bilinmezlik silsilesine ömrümü adar gibiyim anla işte
kumar gibi bir hayatın tokadını saklıyorken ellerim
siyah mıyım, kırmızı mı..mesaisi rulet döngüyüm sanki
yenilmek mi, yenilenmek mi arasında volta atıyor sesim

sonrası....
sorgunluğumu, yorgunluğumu dizlerime yatırıp
okşuyorum sızısından.. bize, aşka sızana dek

derken,
mesafenden şehrime, hevesimden ömrüme
hani ansızın çıkıp geliveriyorsun ya adam
işte tam da o an yine şiire, aşka vuruyor zaman...


~°~
~°~
~°~