2
Yorum
9
Beğeni
5,0
Puan
326
Okunma
Sormuyorsun neden karanlık odam,
Neden yalnız sandalyem ve masam
Ve neden aydınlatmıyor Güneş odamı
Kağıt öksüz, kalem öksüz
Ve neden iki büklüm bu adam
Gözlerim sabahı bekleyen Güneş gibi,
Kokun burnumda ölümü bekleyen soğuk ten gibi
Ellerin kalbime doğmuş bebeğin alacağı ilk nefes gibi
Varsa bir umut doğarsa güneş ,girerse şayet odama bir nefes
Dolarsa sandalyem ve masam
Kaybolur karanlığım saçılır güneş gibi
Yoksa olur mu sabahların anlamı
Yoksa bekler mi Güneş sabahı
Söndürmek için kalbimde ki bu azabı
Kimin bu tabut ve cevapsızsa sorular yahut
Ve sorun o zaman
Cenazesi kılınmamış aşkın
Kader mi , kaza mı yoksa kime bu aşkın gazabı ?
Ebu’lfez Taşdemir
5.0
100% (4)
Şiirin sahibi
Cevap Yaz