//Çıktığın gökyüzü kim bilir kimin?//

Bir anlamda dünyayı maviye boyayan, bulutlar misali havalanan mutluluklara
gülümseyerek huzur bulmak için, her türlü kavgayla, gökyüzüne kurşun gibi
bakışları ile yüzleşiyor; bu bir cürettir. Gökyüzü kim bilir kimin diyerek sınırlandırılmış anlamını alt üst edebilmiştir, düşünürken bilincin belirlenmiş
sınırlarını da alt üst edebilmiştir. "Çıktığın gökyüzü kim bilir kimin?" bilmemek
en iyisi, nedir, kimdir.? Anlatsan anlarlar mı.? Anlaşılmadığında insanın küstüğü
kendisi oluyor ve araya girip barıştıranda olmuyor. Seni anlamayana bir dolu
cümle kurmak, seni kurşun gibi bir bakış ile anlayana haksızlıktır.
Tema, içten, akıcı anlatım şairin ustalığına yaraşır güzellikte, tebriklerimle. Saygıyla.

Eskimeyen dostun şiirlerini okumak bu fakir yüreğe her dem iyi geliyor. Ben boşuna demiyorum hocam size sevdaların şairi diye.....

Hayatın, aşkın, kaybın ve mücadelenin her halini mısra mısra nakşetmişsiniz her zamanki güzelliğinde.

Gökyüzü hani bildiğimiz gökyüzünü değil iç dünyanızı hislerinizi hayallerinizi mücadeleyi vurgulamak için şiire can vermiş.
Kalem "kim bilir kimin?" diyerek, bu kişisel deneyimlerin, her birey için farklı şekillerde, farklı anlamlarla yansıyabileceğini vurgulamış.

"Onlu hayallerle bir dünya kursan" dizesi hayallerin ve düşlerin içinde kaybolma arzusunu ortaya koyuyor, ancak yine de bu hayallerin gerçeklikle çatıştığını, bir yandan da dış dünyadan kopmuş bir halin habercisi olduğunu anlatmış.
Gerçek ile hayal arasındaki bir mesafe var ama bu mesafeyi sadece hissetmiyor yaşıyor ve bize de yaşatıyor. hissediyor ama bu mesafeyi yaratmaya çalışıyor.

"Omuz verdin sen de, aşk savaşına," dizesi, ile aşk savaş ve zorluklarla ilişkilendiriliyor. Ama yine de sevdanın çilesine razı bu mücadeleyi kabul etmeyi ama bunun karşısında yaşananların da bedelini ödemeyi kabul etmek gibi bir anlam yüklemişsiniz ki bunu sevdim bu şiirde en can alıcı noktalardan birisiydi.

"Aldırış etmeden kanlı yaşına" dizesi yaşamın zorluklarına karşı duyarsız kalmayı yıpranmışlık ve kırgınlığı anlatıyor.
Burada öyle güzel yaşamla kurulan çelişkili ilişkiyi anlatıyorsunuz ki susup şiiri okumaya devam ediyorum.
"Yanında sanmışsın eşsiz ses gibi" gibi yanımızda sandıklarımız bazen en uzağımız olabiliyor. Yalnızlık ve kafa karışıklığı burada çokta güzel anlatılıyor.

"Çektiğin gökyüzü kim bilir kimin?" gibi yaptığınız tekrarlar duyguların derinliğini dışarıya yansıtma isteğinizi dile getirmiş.
Herkes kendi dünyasında kendi bildiği gibi yaşar....

Hem diyorsunuz ki sevdanın hayallerinin peşinden git, hem de diyorsunuz ki zorlu bir yol kayıplar acılar var bu yolda yani karmakarışık bir durum işte demişsiniz...

"Anlatsan anlardı elbet Dosteli" dizesiyle de son nokta.... itiraf ederek anla beni diye haykırmışsın adeta bu mısrada

tebrik ederim usta kalemini