1
Yorum
10
Beğeni
5,0
Puan
259
Okunma
Beşikolmuş sallanıyor dünyamız.
Anlamsızca dokunuyor hepimize.
Vahşet sarmış dört bir yanımızı.
Korkular işleniyor yüreğimize,
şans eseri sürdürüyoruz hayatımızı.
Analar ninnilerini söylemez olmuş.
Bebeklerin kederli sesi susmuyor.
Dur! Yeter artık! Yeter!
Açılan yaralar bir türlü kapanmıyor.
Yara bandı saramıyor kalbimizi.
Fiil ile karınca, hikâyesindeyiz...
Başrollerini kusursuzca oynuyoruz.
Bırakalım artık şu gösterişli çabaları,
vahşete sürükleyen lüks yaşantıları.
Dur! Yeter artık! Yeter!
Yalancı bahar gibi olmuş hayatımız.
Döküyoruz patır patır hayatımızı,
kendi ellerimizle.
Destan yazılmaz böyle yiğitliğimize.
Kan ile yıkanır oldu ellerimiz.
Mezar taşları alev topumuz,
toprağı gözyaşımızla sulanmaz.
5.0
100% (3)
Cevap Yaz
