Bize geldiğin zaman rüyalarda gezdirdin,
Onca yaşadığımız günlere dalıyordum,
Sorumlu durumunla yüreğimi ezdirdin,
Hem hasretinle hem de efkârla doluyordum.

Hatırlattığın halde hatırında kalmayı,
Beceremedim gitti aşk gölüne dalmayı,
Maziden biraz renkli resim çizip çalmayı,
Adeta bir çıkmaza saplanıp kalıyordum.

Sanki senden daha çok sorumluluğum vardı,
Halbuki yaklaşsaydım yaramız da savardı,
Ama vicdanım öyle aşılmaz bir duvardı,
Sen ballandıkça ben de dondurma yalıyordum.

Kalbimin üzerini durup dört kez sıktıkça,
Diğer elinle sıkıp beş defaya çıktıkça,
Aklımı karıştırıp düşünceye soktukça,
Bir kalpte iki ismi yazılı buluyordum.

Bayağı cesaretli davranıyordun ama,
El değdiremiyordum eme muhtaç yarama,
Bende öyle cüretkâr davranmayı arama,
Arada şaka ile yanıma alıyordum.

O zaman da olurdun aynı yaramaz çocuk,
Öyle oynaşırdın ki dersin ben senden küçük,
Dayanamaz arada atardım bir öpücük,
Bazen de biraz böyle kusurlu oluyordum.

Hiç aklımdan çıkmıyor giderken hüzün dolman,
Çok özledim diyerek o sarılıp da kalman,
Bırakıp da giderken bir sarhoş gibi olman,
Ben de nefesi kaynar kazandan soluyordum.