Gel bir sor ben seni, neden sevmişim,
Mevla’mın rızası, var diye sevdim.
Masal ülkesinde, yaşlı devmişim,
Bulutlar içinde, sır diye sevdim.

Bu aşkın ben kadar, arifi yok ki,
Dallarda sen kadar, zarifi yok ki,
Aldığım lezzetin, tarifi yok ki,
Ayva, Turunç, Kavun, Nar, diye sevdim.

Taşır mı? Sabaha, kolum kolunu,
Alıştırdı gönül, yanan solunu,
Bir gün akan sular, bulur yolunu,
Gelip sol yanımda, dur diye sevdim.

Başa bir iş gelir, yar benden bilme,
Acıyıp halime, yüzüme gülme,
Hadi gel yanıma, orda dikilme,
Belki bir ihtimal, der diye sevdim.

Bir avuç dumanda, yanarken sine,
Efkârım karışır, gül neşesine,
Gel otur kalbimin, başköşesine,
Viran saraylarda, çor diye sevdim,

Yaylalarda, meleşirdi, kuzular,
Bin ah ortasında, yaram sızılar,
Gülmedi yüzüme, kara yazılar,
Yalan yok; talihim, kör diye sevdim.

Leylayı aradım, Kays, kayırmadım,
Tuttum nefesimi, ses duyurmadım,
Kara gözlerinden, renk ayırmadım,
Sarı, Yeşil, Mavi, Mor, diye diye sevdim,

Gördüm ki bu yollar, dostsuz yürünür,
Yılandan baş olmaz, yerde sürünür,
Kuzguna yavrusu, Şahan görünür,
Bunda da bir hikmet, var diye sevdim.

Metin ol içimde, maraz arama,
Şu çoklu sevdamda, biraz arama,
Aşkımda bir hile, garez arama,
Vallahi ben seni, yar diye sevdim,

Tükenmeden yetiş, inancım aşka,
Yar demem kimseye, ben senden başka,
Kahıroğlan sözüm, yok bundan başka,
Ben seni gönlümde, bir diye sevdim.

Çor: misafire oturulması için gösterilen başköşe