Sözcükler inisiyatif gerektiren.
İki büklüm imgeler şiire hükmeden
Beti benzi atmış yalan yeminler
Ve işte ruhun kırbacı iken asalet
Devrik cümlelerin de tozunu dumanına kattığım
Ne sadece ibaret
Bir hararetten
Ne de ihanet
Ettiğimdir koruyucu melekler
Ve destursuz dalan kimse yüreğime
Kininde değil
Kilinde saklı bir rehavet
Ansızın da hâsıl oldu mu tevafuk
Yüklü yolculuğumda
Kimse b/ağlayan basiretimi
Asla da değil umurumda.

Gün çakmak çakmak…
Dökülen onca yaprak
Hani, önümde yığılı…
Hani, basmaya kıyamadığım
Bir renk misali
İçimde açan çiçekler
Diklemesine sapladığım bir hece
Aşk iken o münferit kelime
Neler neler saklı içinde

Gıybet ürünü kimi insan
Kıymet vermedikleri türlü türlü lisan
Haraca kesen zalim
Hüznüme ekmek doğrayan kurşun misali
Ağırlığında acı ve kasvet
Elbet dinecektir de gecenin hükmünde
Serili olduğum yalnızlığın indinde
Bir koşu ulaştığım o devasa bulut
Takriben binlerce ömrü içinde saklayan umut

Devşirme bir sancı ile uyandım güne
Mabedim ya da makberim ya da manen asılı olduğum göğe
Kimse misillemede bulunan
Kimlik kaygımdan da soyutlandım soyutlanalı
Ve işte somut bir hale
Dönüştürmekle iştigal
Haletiruhiyemde saklı nice şafak
Saydığımdan da öte
Saymanı evrenin
Sarmalında bunca gizemin
Sapla samanı ayırt edemeyen ne çok kimliğin
Derbeder ettiğini de sanmasın hani kimse

Mademki Allah var gam yok
Mademki seyrindeyim evrenin
Matbu bir mühür
Mahzun bir rengin
Bir de mutabık olduğum enginliğin
Ve işte haşmetinde İlahi Sevginin
Aş erdiğim yeni bir gün yeni bir hayat
Aydınlanma vaktimdir belki de
Su katılmamış bir hasret
Suda batan kayıklarım misal
Sadece umutla hemhal
Aş erdiğim
Baş verdiğim
Başımdan savsaklamadığım kadar öznemin
Özleminde
Seyrinde semanın
Ne hikmetse
Yalnızlığın da hicretinde
Susuverdiğim

Bir gonca ve de muadili
Bir gül bir karanfil
Bir de ıslıklandı mı sözcüklerin hakkaniyeti
Aşkın şiddeti
Kurulu düzenin nimeti
Kurmaca hayatlardan değil mademki benimki
Kurgu olmasa bile hüzün
Haiz olduğum iman gücünün
Tek servetim olduğuna delalet

Şiddetle atan kalbim
Acım ve açım ve aymazlığında tüm cihanın
Bir teamül ki şiir
Bir de tedavülden kalkmış iken huzur ve sevgi
Gel gör ki:
Baş vereni nasip eden mademki yüce Rabbim
Açmadığı kapı yoktur
Açmaza düştüğümde başımı yasladığım Ulu Çınar
Hacminde değil hicvinde hiç değil
Sığındığım ve yaslandığım Yüce Dağ
Nasıl ki dağına göre de kar veren
Kandığım ne ki şu cihanın yalanlarına
O, dedi mi ki:
‘’Ol’’
Ve işte kayrasında düzeneğin
Olmazın oluru düşlerin, sadık kaldığım yeminlerin…