Hani, ummadığımız bir an, uzaktan!
Bir güzeli görür etkilenirsin ya!
Sonra, aşık olursun seversin ya!
Ama, şartlar müsait değildir!
Yada sen ona denk değilsindir!
Belki paran yoktur!
Belki de, ne senin, nede ailenin kariyeri yoktur!
Açılmaya...
Duygularını anlatıp konuşmaya...
İçini, dökmeye belki cesaretin...
Belki de kendine, ailene....
Belki de çevrene güvenin yoktur!
Onun için!
İçin için seversin!
Dokunmaya, bakmaya, kıyamazsın ya..
Hani öpmek istersin de, utanır, öpmezsin ya...
Hani hep düşünceli olursun!
Aklında fikrin de hep o, vardır ya...
Hani çekinir, bir türlü onu düşündüğünü...
Kimselere söyleyemezsin ya....
Hani, sevdiğini kimseler görmesin!
Kimselerin senin onu, sevdiğini bilmesini istemezsin ya...
Hani, Sevdiğin güzel, alımlı ve zarıf olduğu için!
Nazar değmesin diye kimselere söylemezsin ya!
Hep için de saklarsın!
Kimseyle paylaşmasını ya!
Ben var ya ben!
İşte seni öyle sevdim!
Hem de ölesiye sevdim seni!
Esen yelden!
Uçan kuştan!
Hep sakındım seni!
Sevgin içime işlemişti!
Kalbime bir mığ gibi yerleşmişti ya!
Hani onu görünce...
Aşkından için alev alev yanar ya!
Hani için de, kelebekler uçuşur sanarsın ya!
Ben var ya, ben!
İşte ben böyle, ölesiye sevdim!
Dinçer Dayı