Virane olmuş evim de...
Sokak başın da baykuş öterken!
Sessizce kedisi bir köşeye çekilmiş mırıl mırıl ağlarken!
İnsanlar, yasını bırakıp!
Kendi araların da hoş sohbet ederken!
Bir dua bile etmeden, evine giderken!
Kefen giymiş bedeni ni...
Gözü yaşlı anası yeşil örtüler örterken!
Kimler üzülecek?
Kimler ağlayarak, göz yaşı dökecek!
Şu kara toprağa girince bedeni!
Hani nere de kaldı can diyerek sevdiği?
Uğruna baş koyup, canımı vermeyi düşündüğü?
Aşkına, sevgisine, gözümü kırpmadan ölürüm dediği!
Uğrun da, kara toprağa girdiğinde!
Kimler ağlayacak başın da!
Hani, hediye etmiştin bu ömrünü ona...
Senden uzak durdu görmeyim diye...
Belki de çıkıp’ta gelmesin gittiğim yere diye!
Hep merak edeceksin!
Kimler ağlayacak başım da benim?
Buz kesilince tenin!
Şu kara toprağa girince bedenin!
Ne kolun kalkacak Ne elin!
Dönmeyecek dilin!
Tutmayacak belin!
Taputa girince, görülecek başındaki kelin!
Kalmadı bitti bak dünün!
Bu günün!
Istırab yüküyle yüklü, yükün!
Topla kwndini başladı göçün!
Var’mı bu dünyada alacağın bir öcün?
Dinçer Dayı