Sesli düşünüyorum
Zihnimde yankılanan her soru
Kendi cevabını arıyor boşlukta
Bir yandan
İçimde bir fırtına
Bir yandan sessizlik
Derin bir huzur

Sözcükler belirsiz
Ama düşünceler
Keskin ve net
Her adım
Bir bilinmeyene atılıyor
Ve her bilinmeyen
Beni biraz daha
Kendime çekiyor

Sesli düşünüyorum
Sanki içimde iki ses var
Biri soruyor
Diğeri sadece susuyor
Belki cevaplar
Hiç gelmeyecek
Ama bu düşünce yolculuğu
Beni alıp götürüyor

Sesli düşünüyorum
Her düşünce
Bir dalga gibi
İçimde yükselip alçalıyor
Bir soruyla başlıyor
Sonra derin
Bir Deniz de kayboluyor

Belki de cevaplar
Sorular kadar önemli değil
Belki asıl mesele
O dalgaların üzerinde
Nasıl durduğum

Zihnimde rüzgârlar esiyor
Bazen sakin, bazen sert
Bir an durulup dinginleşiyor
Sonra yeniden kopuyor fırtınalar

Sesli düşünüyorum
Belki de sadece düşünmek bile
Beni gerçeğe
Bir adım daha yaklaştırıyor
Ve o yolculuk
Varmanın kendisi oluyor

Sesli düşünüyorum
Zaman durmaksızın akarken
Düşüncelerim de onunla akıyor
Bazen ileriye, bazen geriye
Bir anın içinde kaybolup
Yeniden şekilleniyor

Her yeni düşünce
Beni biraz daha
Kendime getiriyor
Sorgulamak susmak kadar derin
Ve her cevapsızlık
Bana farklı bir kapı açıyor

Sesli düşünüyorum
Düşüncelerim birbirine dolanıyor
Sorular cevaplarla dans ediyor
Ve ben..
Bu karmaşanın içinde
Kendimi bulmaya
Yaklaşıyorum her seferinde

Sesli düşünüyorum
Her düşünce bir yol gibi
Kimi zaman dümdüz ve açık
Kimi zaman dolambaçlı
Sislerle örtülü
Ama her yol
Bir iz bırakıyor içimde

Bu izler
Geçmişimden geleceğime uzanan
Sessiz bir harita çiziyor sanki
Adımlarım belirsiz olsa da
Zihnimde hep bir rota var

Düşüncelerim bazen
Karşı karşıya geliyor
Zıtlıklar içinde
Kendimi buluyorum
Soru ve cevap
Aynı noktada birleşiyor
Ve belki de o an
Gerçek dengeyi kuruyorum

Sesli düşünüyorum
Belki bu düşüncelerin
Sonu yok
Belki de her son
Yeni bir başlangıçtır
Ama bu yolculukta her adım
Kendime daha yakın
Dünya ya daha derin
Bir bakış katıyor

Sesli düşünüyorum
Her adımım
Yeni bir soruya açılıyor
Sonsuz bir labirent sanki düşüncelerim
Ama her kayboluşta
Bir şeyler öğreniyorum
Her dönüş
Beni biraz daha büyütüyor

Bazen sessizlikten korkuyorum
Çünkü o an
Tüm sorular
Üst üste yığılıyor
Ama belki de asıl cevaplar
O derin sessizliğin içinde
Orada hiç bir sözün
Ulaşamadığı yerde

Sesli düşünüyorum
Düşüncelerim ses buluyor
Yankılanıyor evrenin boşluğunda
Ve her yankı
Bana geri dönüyor
Kendi sesimle yüzleşiyorum
Kendi içimde
Derin bir yankıyla

Sesli düşünüyorum
Her düşünce
Zihnimde yankılanarak çoğalıyor
Bir damlanın
Denize karışması gibi
Her biri geniş halkalar yaratıyor
Bazen bir cevaba varamamak
O cevabın
Kendisi oluyor belki de

Sesli düşünüyorum
Bazen bir fırtına
Bazen hafif bir esinti gibi
Zihnimde gezinen düşünceler
Kendi ritmini buluyor

Düşündükçe
O uçsuz bucaksız
Dünya ya adım atıyorum
Ve her adım
Bana yeni bir yön gösteriyor
Belki yol sonsuz
Belki hiç varamayacağım
O son durağa
Ama bu düşünce yolculuğunda
Kendimi her defasında
Yeniden buluyorum

Bazen..
Kaybolduğumu hissediyorum
Ama belki de kaybolmak
Kendini bulmanın
İlk adımıdır
Zihnimin derinlerinde saklı kalanlar
Bu düşüncelerin
Sessiz rehberi oluyor



sevay