Gönül içlenir de, ağlar kalemim
Dökülür dilimden gam taneleri
Şiir olur düşer, gözden elemim
Dizilir kağıda cam taneleri.

Kanatır derinden yaralarımı
Akar yüreğimden mürekkep olur.
Hatırlatır okul sıralarımı
Hayatım bitmeyen bir mektep olur.

Bir taşın üstünde görür ağlarım
Toprak zerresinde tohum yeşermiş
Dolar bulutlarım yağar, çağlarım
Mevlâ’m dileyince taşa da vermiş.

Ruhum buz tutarken şems’in içinde
Dağları kovalar gönül yangınım.
Yutarım huzuru bir tek içimde
Ben hüzünden yana daha zenginim.

Gönlüme gam düşer, uçuşur harfler
Tuttuğumu sıra sıra dizerim.
Sonunda noktanın olunca zafer
Söz dağarcığını toplar, büzerim.

Sükut altın derler, çok söz nâfile
Hicranî kısa kes, kapat defteri
Doğru yöne gitmez bil her kafile
Hak yolunda dökmek gerekir teri.

Nuriye Akyol
5/9/2024

Görsel alıntıdır.