Oldum olası, hiç işim rast gitmedi!
Aşktan, sevdadan yana
yüzüm hiç gülmedi!
Saygısız, vefasız insanlardan!
Bıktım, usandım böyle yaşamaktan!
Umudum kalmadı bu hayattan!
Vaz geçtim yaşamaktan!
Bıktım, yalan Dünyadan
Yıllar bir su gibi gelip geçti!
İçimdeki güzel duygular ile var olan aşkta iflas etti!
Artık, etrafım da, ne bir dost ne de bir sevgili kaldı!
Hiç umudum Kalmadı!
Bu yalan Dünyadan!
Sadakatsizlik, aldatma hat safha da!
İhanet, yalan, dolan diz boyu!
Soruyorum?
Bumuy du ahlâk? Bu muydu dinin emri?
Kutsal kitaplardaki Yüce Yaratanın bize buyruğu!
Öldürdüler insanlığı...
İnsanın içindeki sevgiyi...
Yok ettiler, yaşamdaki arzuyu...
Umudum Kalmadı Yalan Dünyadaki yaşamdan!
Eskiden, yokluk, fakirlik vardı!
Şimdi açlık, bencillik kaldı!
Eskiden, güzel duygularla birlikte, saf aşklar vardı!
Şimdi, onun yerine menfaetler, çıkarlar yer aldı!
Bir birini, satan!
Arkadan dolanan!
Sırtından bıçaklayan!
Kalleş ve hain insanlar var!
Umudum Kalmadı, Yalan Dünyadan!
Herşeyini kaybetmiş insanlardan!...
İnsanlıktan uzaklaşmış yaratıklardan!
Dinçer Dayı