7
Yorum
37
Beğeni
5,0
Puan
786
Okunma
azade,
hürriyetime düşkünlüğü senden öğrendim
kaç mevsim geçti gözlerimi açalı, bilmiyorum
sonsuzluk sayılardan uzakmış,
ve O’nun katında, zamansız bir özgürlük varmış.
azade,
saçlarıma yorgunluk karları yağar,
üşürüm sokaklarda, ellerim boşluklarda gezinir
tutunacak hiçbir dalım kalmamıştır,
gözlerden beri bırakır beni yaradan, bellidir
azade,
içimdeki yorgun kuşu salıverdim artık
tutmak boşuna gitmek isteyeni
nasılsa sinemdeki ıstırap hep vardır
ve karanlığı, ancak sâdıklar aydınlatır
azade,
sen ağlama, bırak, hayatlarında bir kez bile
gözyaşını samimiyetle dökmeyenler ağlasın
savrulsun bütün ümitsizliklerin gökyüzüne doğru
unutma ki, şifası yalnızca âhirettedir yalnızların
Zeynep Zuhal Kılınç
5.0
100% (16)
Şiirin sahibi
Cevap Yaz