Çiçeğin, baharda mahcup durması;
Dalına konacak arıyla geçer ,
Hayalin kumlara, çöle vurması;
Yüreğin ateşi koruyla geçer

Günler ay kovalar, akrep yelkovan
İki gün bal yersin üç gün de yavan
Bırak dert dev olsun, adın pehlivan ,
Gam tasa irade zoruyla geçer .

Bir umut içini; gönlünü sesler ,
Kırılır zincirler; o kör kafesler.
Geceler, doğacak güneşi besler ,
Karanlık, şu ayın nuruyla geçer.

Hani şu; kısa çöp, uzun çöp hali...
Kim haklı ,kim haksız, çıkar vebali ,
Eser kalır demiş Şeyh Edebali
Her insan cürmünün yeriyle geçer

Sanma ki  kötünün foyası çıkmaz ,
Sanma ki  maskesi boyası çıkmaz .
İyide can çıkar! Hayâsı çıkmaz ,
İnsan yüz akının ar’ıyla geçer.

Sabır ve azimle kokan gül çiçek ;
Sabreden her kula koku verecek ,
Doğru bir! Doğru tek !Ve birdir gerçek ,
Ve insan ...Hakikat şuuruyla geçer

Bu köprü hak tartar! Ne fazla,ne az,
Kimine gül sunar kimine maraz
Kıl gibi incedir;keskindir biraz
Geçenler gönlünün feriyle geçer .

İbrahim  Sezgin
(Veraya Mektuplar)