"Annem, sevginin en derin kaynağı; hayatımın en güzel melodisi."

Gözünde yaş, gönlünde hep bir sızı;
Kar, kış yorganım, saçının beyazı.
O "bir yavrum" deyişin var ya annem,
Nefes almamın olmazsa olmazı.

En güzel yaratılan varlık sensin,
Kalbime huzur veren yalnız sensin.
Kurduğum kocaman düşlerde annem,
Bütün sevgilerin toplamı sesin.

Beşiğimde öpülesi ellerin,
Dört mevsim çiçekli bir dal gibisin.
Gülüşüne kurban olurum annem,
Yaratılmışların en güzelisin.

Ilgıt ılgıt esen rüzgârla dertleş,
Bakışın şafakta doğan bir güneş.
İnsanlar çok soğuk, üşürüm annem,
Yüreğimi ört ki sönsün bu ateş.

Hiç kimse sevmez beni senin gibi,
Yâr olamaz hiç kimse senin gibi.
Kokunla gelir güzel yüzün annem,
Öpülesi ayağın cennet gibi.

Avucundayken küçücük ellerim,
Yalan dünyamda yoktu hiçbir derdim.
Çocukluğuma sakla beni annem,
O günlere geri dönmek isterim.

Sıcacık yerim hep kucağın olur,
Öp de geçsin acılarım ne olur.
Bir ninni söyle uyuyayım annem,
Sevgin börtü böceğe merhem olur.

İnsan bir eksik sözmüş bu hayatta;
Tek tek eksildi saçlarım vuslatta.
Çürüyen bedenimi sarsan annem,
Yokluğun kor gibi yakar tabutta.

Hasret yediveren gülde demlenir,
O pak alnın secdenin kendisidir.
Terin tenimde yorgun düştü annem,
Hicranla dolar, içime birikir.

Ölenlerin ruhlarıymış yıldızlar,
Geceme ışık olup çiçek saçar.
Ekmek gibi, su gibi aziz annem,
Nimettensin, nimetten dünya kadar.

HALİL KUMCU
9 Ağustos 2024 / Cuma / Ankara