Gazze aç tünellerini
Bir kan deryasının içinde
Suskun, sağır Dünya’ya
Demir dağlarını eritip de
Haykırsam ne çare
Hani sabır taşı olsan
Ölüm bebeklerin yüzünde
Bir cennet yeşili gibi açan
Elim kan, yüzüm kan, bulutlar kan

Gazze aç tünellerini
Tutamıyorum çığlığımı
Unutamıyorum ölüm gecelerini
Keşke bir damla yağmur olsaydım
Süzülen rüzgârların ben olsaydım tepelerde
Ben mi seni yalnız bıraktım
Sen mi küstün bu ümmete
Sen bakma
Yüreğimde kilitlenen çaresizliğe
Bir isyan sessizliğinde
Dayanamam artık Gazze
Çığlıkları suskun
Gülümseyerek ölen
Gül açan yüzlerinde çocukların
Acı içindeyken, acıya düşen

Şeref yoksunu korkakların
Binlerce cehennem kapısı
İntikam ateşi olacaksın
Böyle bulutları sonsuz
Kanayan damarlarına
Dualarına...
Kan tufanlarına
Ant olsun yeşil sancaklarına
Sorma bana kendimde değilim
Kul bilmez mi içinden geçeni

Gazze aç tünellerini
Bomba sağanakları altında
Parçalansın şairlerin yüreği
Kaldırım taşları biliyor sabrımı
Kudüs’ten selam getiriyor güvercinler
Bir bıçak izi var göğsümde
Bir hecin devenin üstünde
Karınca misali su taşıyorum sana
Kavuşmak için şu vefakâr toprağına
Kül rengi ufuklarına
Aç artık tünellerini
Surlar bizi bekliyor yıkılmak için
Çağların kapanma vaktidir
Mazlumların intikam saatidir
Şehadet bizimledir Ey! Gazze.

Mehmet Nurettin ÜSTÜN