Seni yürekten sevmişdim!
Gönlümü vermişdim!
Seni başında gezdirmişdim...
Adını dilin de ...
Sevgini kalbin de...
Kendiin başımın üstün de...
Altından bir taçtın!
Öyle ki, sevdandan!
Hasta oian gönlüme devâydın!
Yaralı kalbime, bir merhem bir ilaçtın!
Sen benim hayat nefesimdin!
Yaşam kaynağı, can suyumdun!
Ben sana ve sevgine hep muhtaçdım?
peki, neden ellere çiçek açtın?
Bana diken oldun?

Ama, sen dudaklarım da dua...
Kalbimde bir inançtın!
Bir de seninle aramızda söz kesmiştik!
Ömür boyu, yaşamak için, evliliğe karar vermiştik!

Sen benim Allah katında, heialimdin!
Hani?
Ben senin müslüman hilâlindim!
Seni ise benim, İsa’nın emanet hacıydın!
Sen benim gönlümün nehirlerim de kumru...
Sevda dağlarım da kartaldın!
Soruyorum, neden, ansızın uçup gittin?
Soruyorum şimdi kimlere kucak açtın?
Artık, ne sevgili...
Ne de verilen söz kaldı şimdi!
Iki yabancıyız aynı şehirde şimdi!
Dinçer Dayı