ÇOCUKLUKLAR

Çocukları değil sadece, çocuklukları da öldürüyorlar.

Ahlaksızlar salgıladıkları kötülüklerle insanın insana güvenini hançerliyorlar.

Şimdi çok bina, çok beton, az insan, caddeler boş, mahalleler tenha...

İnsanlar hücrelerine çekilmiş, adaletsizlik evleri zindanlara çevirmiş.

Dışarıda, helal dairesinde sosyal hayat, eskiden ne kadar güzeldi, günlüktü, güneşlikti.

İdealler, hedefler, samimiyetler, dayanışma, uhuvvet vardı.

Şimdi dalmaklar var, mal biriktirme yarışı, insana imkan diye bakmak...

Menfaati olana, güçlü kötüye, enik olmuş nicesi.

Zalimler zayıflar tarafından saygı görüyor, zayıflar kötü güçlülere hayranlık duyuyor.

Mafyaların, seri katillerin fanları çoğalıyor, kötüye yoğun bir eğilim var.

İyiyi kıymetli görmüyorlar, eline güç geçse o zayıflar da zalim olacak...

Kötüler çoğalıyor, iyiler azalıyor, öldüren, vuran, kıran popüler...

Yaşatan, yeşerten, sevdaluklar kıymetsiz...

Azgınlık, sapkınlık, canilik revaçta!

İyilerse özlemekte eski güzel günleri, iyi ilişkileri.

İyilerin birbirini bulması lazım, iyiliği yaşatmak lazım, soyu tükenmemeli.

Aşkı, sevgiyi, emeği, ilgiyi çoğaltmak lazım, şiddeti, nefreti azaltmak için...

Şiirleri, sözleri, sanatı çoğaltmak lazım cahilliği, zorbalığı bitirmek için...

"ÇOCUKÇALAR

Ben sende en fazla çocukluğu sevdim
Çocukçaydı gülüşlerin, bakışların
Yağmurlar yağınca koşmaya başlardın
Bir kelebek ezilse oturup ağlardın
İncecik bileklerin vardı kuğu boynu
Endamın suya inen ceylanlardı
Ben sende en fazla çocukluğu sevdim
Yüreğin gizemli bir ormandı yüreğime
Korkmadım hiçbir gece sende kaybolmaktan
Susadıkça susadım sana usanmadım
Sevgimiz karanlığa yıldızlardı
Birbirimizde derin kuyulardık
Mehtapta ışıl ışıl sularımız
Ben sende en fazla çocukluğu sevdim
Titrerdin hüzünlerde serçeler gibi
Tavşanlar ürkmezdi masum ellerinden
Çiçekli güzellikler örgülerinde
Ötüşürdü sevdayı, baharı, filizleri
Gözlerin gözlerime memleket
Sevincin sevincime saltanattı
Ben sende en fazla çocukluğu sevdim
Çocukluğumu alır göklere fırlatırdı
Uçurtmalar gibiydik birbirine dolanan
Bu mavi kördüğüm hiç çözülmemeli
Ellerinin ellerimle tutuşmadığı yer
Soğuktan alev alev uçurumlardı
Ben sende en fazla çocukluğu sevdim
Sen bende en fazla çocukluğumu
Uçuşan çocuklar şarkımızı söylesin
Biz bizde en fazla çocukluğu sevdik
Biz ancak bizdeyken hep çocukluk"