Yanındaki insan durgunsa...
Konuşacak çok şeyi varken...
Bir köşeye çekilmiş...
Hiç birşeye tepki göstermeyip!
Arada sıra da...
Etrafa boş bakışlarla, bön bön bakyorsa...
Çoğu zaman...
kös kös oturmuş, suskun duruyorsa...
Ve...
Artık, hiç bir şeye, tepki göstermiyor, korışmıyorsa...
Etrafın da olup bitene kayıtsız kalıyorsa...
Hatta hayatla mücadele etmiyor
Hiç seninle ilgilenmiyor...
Sana da Karışmıyorsa...
Bilin ki,
Sen onu, üzmüşsün!....
Belki de kırmışsın!
Belki de, bencil ve kaba davranışlarınla...
Onu hayattan bezdirmiş...
Yaşama sevincini de elinden almışsındır...
Tepkisiz kalıp...
Oda seni kafasın da silrmiş....
Kalbinden çıkarmış...
Bu aşkı bitirmiş...
Geçmiş Olsun...!
Çünkü, sen, onda saygıyı bitirmişsin!
Sevgiyi yok etmişsin!
Kendi elinle, sevgiyi...
O, kocaman sevgiyi...
O kutsal birlikteliği...
Davranışlarınla...
Yakup, yıktın!
Yok ettin!
Geçmiş olsun!
Dinçer Dayı