Çünkü kadın affedicidir, yüreği sevgi, içi şefkat doludur…
Kendine yapılanları...
Kötü davranışları, asla unutmaz!
Asla affetmez..
Yapılanlar, canını açılabilir..
Kalbini kırabilir!
Gönülden, yürekten yaralanır!
Yarası kabuk bağlar!
Ama için için ağlar!
Çoğu zaman yarası kanar!
Kendi kendine kanamasını da çok iyi bilir...
Kendi yaralarını, pansuman etmesini de...
Sarmasını da bilir...
Dik durmasını da bilir...
Acısına da sahip çıkmasını da...
Sevincine de.
İçinde yanan ateşe asla yenik düşmez.
Arzularıyla, filizlendirir...
Sevgisiyle yeşertir...
Dokunuşuyla büyütür her şeyi...
Her kim yanlış yaparsa, bir kedi gibi tırmalar...
Her kim izinsiz ve zorla, yaşam alanına girerse...
Vahşi bir kısrak gibi teper...
Çünkü kadın…
Yüreği yüreğine değecek!
Gerçekten yürekten sevecek bir insan ister!
Gülüşü gülmesine...
Acısı gözyaşına değecek!
Harbi ve mert bir insan ister!
İçini ısıtacak, yuvasına huzur verecek!
Bir eş ister!
Çünkü kadın…
İnsan gibi, mutlu yaşamak ister...
Güvenmek ister!
Dinçer Dayı