3
Yorum
22
Beğeni
5,0
Puan
495
Okunma
Kapalı kalmış kapılar öyle çok üzer beni,
Maziye duyduğum özlem gözlerimden dökülür.
Anılar çıkar kapıya şöyle bir süzer beni,
Sitem edip uzaklaşır, ciğerlerim sökülür.
Yakar içimi derinden o yılların özlemi
Bir yanık kokusu sarar sanki bütün âlemi
Çıkıp gelir hatıralar, tutar bir bir elimi
Çağrılmayan anıların boyunları bükülür.
Hatırlanmayı beklerken ardında kapıların,
Tozlu zaman üzerine çöker hatıraların,
Tanıdık bir ses beklerler, "geldim işte, uyanın"!
Bilmezler ki anıların sahipleri de ölür...
Nuriye Akyol
16/6/2022
Görsel alıntıdır
5.0
100% (16)
Şiirin sahibi
Şiirin sahibi
Şiirin sahibi
Cevap Yaz
