eğer mevsim yine eylülse
belki sende bilirsin eylüller
hüzündür
alev rengi dudaklarını
düşlediğimde
ve ve senin o zeytine çalan
gözlerini
hatırladıkça
kalbim çarpar
martılar kanatlanır



efkarım katlanır
yağmur buharlaşır
berrak mavilik coşar
seni bir seni düşlerim
amansız gecelerde
solgun rüzgarlarda



eylüllerin solan bahçesinde
bil ki her an hasretinle yanarım
sen ve hep sen der her hücrem
mazinin her anını özlerim
her günümü seninle başlarım
sensizlikte seninle tamamlanırım



sana olan sevdam
sonsuza kadar sürecek
cennet ırmakları gibi
ve ötesine de taşınacak
bilesin ki
her mevsim her saniye
seni hatırlarım
ve şiir yazarım
bilirsin derler ya şiir şifadır
umutsuzlara




bu şair yaz
yağmurları gibi
buharlaştığında
karanfiller gibi
solduğunda
sonsuzlukta
bir ışık
parçacığına
dönüştüğünde


türkü olacaksın dillerde
destan olacaksın mısralarda
gülümserken yabancı gözlere
seni düşündükçe
şiirler yazacağım
gözlerine ve
kirpiklerine
adını kimse
bilmeyecek
ve sende
bilmeyeceksin


saçlarını kalbime düğüm atacağım
dudaklarını gölgelerde saracağım
amansız gecelerde hatırlayacağım
adını kimse
bilmeyecek
ve sende
bilmeyeceksin


sonsuza dek
yaşayacaksın
kalbimde ve
şiirlerimde


eğer bir gün anlarsan
bendeki
gizlenmiş
adını bilirsen
vasiyetim olsun
arda kalanlara
adını söyle ki
senin adını da
yazsınlar
mezar taşıma…