koşuyorum çılgınlar gibi
geveze bir kuşun peşinden
sırılsıklam ağaçlar ve çamurlu patikalardan yokuş aşağı
sedir ağaçlarının kayınların eşliğinde
gözyaşları içinde



ilahi bir melodinin
eşsiz ritminde ahenkle dönüyor saatler
bulutlar oynaya oynaya zıplaya zıplaya geçiyorlar üstümden
tüm dünya’ya seslere duru bir akışı var zihnimin
sadece renkler ve işaretlere açığım
kulak kesilince evrenin dili
çözülüyor


kör gözlerim sağır kulaklarım nasıl da mutlu
önce küçücük sonra devasa resimler çiziyorum göz seyrime
muhteşem bir duygu var olmanın verdiği
o heyecan yok mu


göründüğüm kadar değil
anladığım hissettiğim kadar varım
kavrayabildiğim kadar hiçim aslında sınırsızım
bedenim ne kadar tutsak etse de ruhumu
etten bir kafeste susuz
kuyularda


zihnim evrenin kilidi


aslında
yürümeyi koşmayı zorlayan ayaklarıma değil
çaresizliğim kanatlarıma olan yoksunluğuma





............





ayşe uçar
17092024
11:10