Rengi çalındı ısmarladığım gülüşlerin
bekasında saklı bir tanık misali
ve işte ruhum alındı en çok ben iken
tebessümleri hak eden
ve misafiri olduğum yolculuğun
kutsandığına dair bir inançla
pedallarını kırmışken
aklımın yel değirmeninde saklı
o yel bakışlı gözünde muradımın
bir takva mahiyetinde iken
öncemde yaşam ve kundaklamış bedenimden
firar ettim
en aciz kul olmanın mahiyetinde
acımdan da umudumdan da feragat
ettim edeli ve işte
düğmelerimi iliklediğim ferinde güneşin
ve işte öykündüğüm öykülerinde
misafir edildiğim düşlerin
önce rahmine düştü sözcüklerim
sonra kardılar bir hışımla
sonra kanadım
kandığımın ertesi
orta yolu bulamadığım
kırık kalpli göğün turnası
ve işte tamburumun gamlı notaları
belki de içimde aş eren
ney’ in efsunlu varlığı
ve lanet okuduğum alıcı kuşlar
bir batında doğduğum ve öldüğüm
bir de b/atılında cihanın atıkmış meğer
cenk eden gülüşlerim
hem ben sadece bir çocuktum
çoğulu olmayan yankısında
derin acımın ötekileştirilen mahreminde
ruhumdaki sarnıcın
ve işte uçuşan saçlarım
kan doğrayan dolunay
yetmedi misilleme yapan sonbaharın
son yaprağı idim de
annemin sesinde ölgün bir misafir
babamın nezdinde sadece bir gölge
katık ettiğim ne kaldı ki geride
ne de olsa ben
sadece ve sadece bir çocuktum
ıssızlığın kermesinde kaybolmuşken hayallerim
ve çürüyen bedenim
tornistan eden insan neslinin
kusurlu dahi addedilmediği o kara zemin
o kara toprak
bağdaş kurduğum ölüm denen menkıbenin
yok muydu sahiden de bir itirazı
ve son bir sözü
künyemde dalgalanan saçlarım
kusurlu addedilen nazlı niyazım
ve gömülü beden dilim
dinime de sövmesin hiçbir münafık
ben artık cennetin çiçeğiyim
ve Rabbimdir beni koruma altına alan
son bildiğim aslında başlangıcı
yeni kavuştuğum diğer âlemin
nadide çiçeği ve ismimle müsemma
Narin düşlerim
unutulmuşluğum kadar da hâkim iken
olan bitene ve mücbir sebeplerden
kavuşulası bir iklim bellemişken
dünde kalan tüm sevdiklerim…