Eskiden ağaca, çarpsam düşmezdim!
Şimdi, meyvesinden sakınıyorum…
Tipide, boranda hiç büzüşmezdim!
Artık esen yelden yakınıyorum…

Kısa sayılmazdım, çok enli değil!
Öyle, iri kıyım bedenli değil…
Alıngandım ama, bu denli değil;
Şimdi konuşmaktan çekiniyorum…

Pek te hayalperest değildim hani,
Dedimse sanmayın hayli yabani!
Gece kalkar şiir yazardım yani;
Artık boş, boş ufka bakınıyorum…

Severdim çevreme güzel bakmayı!
Durgun sular gibi sakin akmayı!
Hiç sevmezdim kırıp, döküp yıkmayı;
Her gün ona, buna dokunuyorum…

Mevsimler içinde, ilkbaharla yaz…
Çalardım, söylerdim elimde bir saz!
Birkaç kitap yazdım, okuyanı az;
O yüzden kendimi, çok kınıyorum…

Şimdi, dolu başak misali oldum…
Güz gülleri gibi kavruldum, soldum!
Geç te olsa artık, kendimi buldum!
Özenle hep edep takınıyorum…

Karaman-2024/09
Halil Şakir Taşçıoğlu

ÜSTATLARDAN:

Zor geliyor artık kem sözü yutmak,
Kolay da olmuyor gönlü avutmak.
Nerde o seklemin ucundan tutmak,
Kendimi taşırken ıkınıyorum.

Ne saray, gemi, yat; sal da istemem
Sofrada kuş sütü, bal da istemem
Dünyada kalacak mal da istemem
Memleketim için kakınıyorum....................................................... Alibaba