D/okunamıyorum seni
Bir lambada benzin döken gözlerini
Karanlığında kül kokan serüvenlerde
Mavilerde sular hasretle sır dökersen benzine

Asumanda bulutlara değdirirken şemsini eyvahlar
Koparmak göftesinde tutunamayan bir şarkıda
Seni bana hatırlatır
Ki hatırlamak düşünmektir
Leylaklar yoldan arlanan bir bilmece ile
Aya nasıl bakarsa bir vücud
Ruhunda mecâl verir gönülgâhında
Ölmek hatırlamaktır çünkü
Belki de intihar etmek sana alevken dillerde
Geleceğe keskin bir bıçak yarası
Sılada yalanlar içinde kalbin tiyatrosunda
Yorgun bir mucize arkası kapakta
Sualler teneffüste bir uçurumda
İhaneti k/aldırmayan bir insaniyet çizgisinde
İki kaşı arasında bekleyen
Korkular cezvede cezbederken
Huzurunda saatler kundaklanır mevsimlerde

Yapraklar mı savrulmuş
Yağmurlar mı eksik bir güneşi savruk
Karlar bitik bir tercümeye eğilmiş
Güneş armançtan kavrulmuş
Bu ok için
Binlerce deyim üretilirken
Hangisinde paçavralarımdasın bilmem
Hayat sahnesindeyken
Tekrardan ib(a)ret herşey


Ve Tanrı yalnız bir seyirde kendini yenilerken
Çingene bir bebek kılığında mı doğsam diye
Ürkek davranırken
Ieğildim sana
Gün gelir tufanlar kopar
Günyüzü görmemiş
yıpranmışlık içinde
Seni kapı kenarında ağlarken görmek istemem...
Çünkü seni sanal zeka çağında
Aynelyâkin bir pelteğe arıyken
Gözlerin dökemediğiyle
Kulakların duyamadığıyla
Dillerin seslendirme dilleriyle
Kalbin hissetmediği bir dünyada
Yalnızlık çağıldanmaz bir kalbin yarasıdır sana
Çünkü Tanrı
Öksüz
Yetim
Ve de kimsesizdi nasılsa....

Gezgin imgeler...