akşamın yamacında gri bir duman
soluğumda segah sırılsıklam
sarıyor kabuğunu ruhumun
gitgide tomurcuklanan hazan


-ıssız anıların dudağında pelesenk adın
kanımda açan zakkumdur yalnızlığım-


güzün detone sesi kulağımda
buğulu
dalgın bakışlarım
devriliyor kırılgan bir kuytuya...


yorgun adımlarım takılıyor sarnıç kapağına
ayağına karaçalı dolanan ardıç gibi
çırpınıp yüzükoyun kapaklanıyorum


kanayan dizlerime aldırmadan
sol yandaki kırık kapıyı
soluk soluğa çalıyorum


çarpıyor hızla kalbim
pusu kuran hasretin
ateş hattına düşüyorum


acıyla kıvranıp
dehşetli bir sancıyla üşürken ruhum
vakitsiz bastıran yağmura isyan ediyorum


yasak bir sözcük kuruyor dudak kıvrımında
sağanaklar vururken camlara
eşiğine yorgun bir hüzzam bırakıyorum


her akşam sapsarı hüzün demleyip
zehir zemberek yalnızlığı içerken
galeyana gelen şiirleri gözyaşımla avutuyorum...





Aslı Aydın