rahvan adımlarla
rotasını şaşmayıp
yaşam döngüsünde çalışan
dolap beygiridir zaman…


fasılasız karanlıklar
neden hiç izin vermez aydınlığa
neden çaresiz kalıp
tutunuruz hep
içimizde kıvrılıp yatan yalnızlığa…


bak işte!
ay çaresizce çırpınıyor
hiddetle homurdanan bulutun kollarında
çığlık çığlığa…


rüzgar inliyor
acıyla sızıyla…
çarpıyor can havliyle panjurlara
hüzünler dalıyor ardı ardına fütursuzca
gün yüzü görmeyen odama…


uyanıyor gözlerini ovuşturan yorgun anılar
kaldırıp çekiyorum her birini sorguya…


gece
pür dikkat kesiliyor…
meymenetsiz bakışlarına aldırmadan
buruşmuş hayalleri açıyorum itinayla..


ayrılık yağmuruyla ıslanan
çırılçıplak ruhum savruluyor
kuruyan gazel yaprağı gibi uzak diyarlara


yürek yangınında
yaralanan şiirleri gözyaşıyla uğurlayıp
veda ediyorum
hüzün kafesinde susuz kalıp
umutsuzca can veren kuşlara…

Aslı Aydın