öyle çok özledim ki
-ellerini
bir mektubun zarfını yırtar gibi
-yırttım
kenarından
elinin değdiği
-ebruli düşlerimi...

dağlara baktım
ırağından
mor dağlar
yakınında dal uçları
-gül ağlar...

döndüm kendime
öyle çok özlemedim
ellerini
dedim
-fısıldayarak...

-yırtık
ve
-kirli bir bohçaya koyup
asırlık bir dala assam yüreğimi
-yahut
bir aralık günü
karanlık suyunda yusam
meşe külünde durultsam
-yıllarımı...


göçüp gidiyor
toprak bile
topraktan
can tenden gider gibi

öyle çok özledim ki
gözlerini
ay aydınlık geceler gibi
-ışıl ışıl
kalbine giden yol..
vakit dar değilse
-dar değilse
vakit yarsa yüreğime
kaparım gözlerimi
-gül vaktidir..


öyle çok özlüyor ki
insan
-yol diyor
umarsızlığına
-gül diyor
karamsarlığına
ve
-yan diyor
sadece yan
-sadece yan an/a


her şeyin bir hiç yanı var
-dünün hiç yanı
-günün hiç yanı
ve
-umudun hiç yanında
senin ellerin var
senin gözlerin...
senin...