Yolcu yüklü
Tranvaylar gibi
Depresyon sesleri
Ne sinyali var
Ne tutan bir freni
Gidiyor raylardan
Çıngısı çıkmış
Beynimin içine doğru
Bir vurgu
Bir duygu
Dur durak bilmeyen
Tepetaklak nida
Kaçırsamda ineceğim durağı
Ne fayda
Yokki zaten inmek isteyen bir çift ayak
Kapatıyorum gözlerimi
Beynimde şimşekler çakıyor
O sesler
Oynuyor mu gülüyor mu
Sağdan soldan gelen sancılar
Çarpıyor vuruyor
Tepeme tepeme
Dayanılmaz

-istemiyorum vermeyin ilaç
-ben böylede mutluyum
-acıyı yaşamak sindirmek
-uyumaktan iyi
-bırakın beni tutmayın
-depresyondayım
-gelmeyin üstüme
-etiketim var benim

Uyuşmak istemiyorum
Dönsün duraklar tekerrür etsin
Garip çok garip
Bana benim gibi ruh hastası lazım
El ele delireceğim
Kahkahalarıyla boğulabileceğim
Bir boşlukta asılı gülüşümle
Gülüşünü bulabileceğim
Kontrolsüzce
Cilalı bakışlar eşliğinde
Bir ben lazım
Hafif çatlak işte

Evet
Bir deniz kenarı
Uçsuz bucaksız mavi
Uçuşan martılar
Atılan oltalar gevrekler
Hava mis
Balık ekmek
Gazoz
Umrumda mı dünya
Ben ruh hastası halimlede mutluyum
Değmeyin dokunmayın
Saçmalayan beni durdurmayın
İçime çekiyorum kendimi
İçini çekerek
Seni seviyorum hayat
Kendimi de...

yine /yeni /ben
...