Biz ikimiz...
Ne sen, ne de bendik!
Biz birdik!
Bizdik!
Beraberdik!
Birlikte gezer, birlikte eğlenirdik!
Bazen, canımız sıkıldığında, eğlence olsun diye...
Hep munzurluk yapardık!
Bazen de dozunu kaçırır...
Başımızı çoğu kez belaya sokardık!...
Yakalanınca inkar ederdik!
Sıkıştığımızda başkasının üzerine atardık!
Dedikodu nedir güya bilmez!
Bize göre, güya dedikodu değil!
Bilgi paylaşımını yapardık!
Bulduğumuz, yada afırdığımız, tek dal sigarayı...
Birlikte, köşelerde içer!
Dertleşir mutlu olurduk!
Bu bizi kesmezdi!
Para biriktirir, bira alırdık!
Büyüklere özenirdik!
Büyük bir hava ile, sokak lambaları altında içerdik!
Kafayı bulur, kah...
Nara atar, dünya ya kafa tutardık!
Kah, gelen geçenlere çatar, rejon keserdik!
Bazen de, bahçelere dalardık!
Her defasın da yakalanır, bir ton dayak yerdik!
Yine de birbirimizi satmazdık!
Birbirimizin nazını çekerdik!
Asla birbirimizi üzmezdik!
Dışarıda hep birbirimizi, korur, kollardık!
Büyudükce, hafta sonları haytalık, hovardalık yapardık!
Hayatı ciddiye almaz, hiç bir şeyi önemsemezdik!
Hiç bir şeyde acele etmez, yolumuza da devam ederdik!
Asla, aldığımız kararlardan geri dönmezdik!
Hep haklı biz olup, hatayı başkalarında bulurduk!
Birbirimizi kıskanmazdık!
Severdik!
Güvenirdik!
Hep, dosttuk! Kardeştik!
Suç ortağı, can yoldaşıydık!
Hep, birdik! Hep bir kaldık!
Söz vermiştik! Hep bir kalacaktık!
Hep, ömür boyu, bir olacaktık!
Ama, kader...
Ama, şartlar...
Ama, nazar ayırdı bizi...
Dinçer Dayı