0
Yorum
2
Beğeni
5,0
Puan
207
Okunma
sürgün treni 2
kış uykusuna yatan istasyonda,
şubat soğuğunun serin tuttuğu;
soluğu tuzlu rüzgar içinde
üstü yaşam parçaları bir kadın gezinir
dirlik düzenlik yıkılmış
gözleri ihtilal bir kadın
sürgün trenine sırtını yasladı
eski bir tortuyu kazır gibi
zulüm ve kan
herşey geride kalsada,
dayanılmaz bir acı kuşatan yüreğinden;
yaşadıklarını söküp atamıyordu.
zindana dönen gecesinde,
son umuduna tutunuyor.
suskunluğun içine dalarak,
dönüşü olmayan;
sonsuz bir yolculuğa çıkıyor.
buzlu bir hayalet gibi
ayışığında asılı kalan
zaferi yitirilmiş bayrak misali
sessizce
rüzgar içinde dalgalanan kadın
damar orhan özgül
5.0
100% (1)
