hasar tespiti

an itibariyle her şey eskidi
siyaha batmış tarihi kalıntı
antik kahırla bırakılan
cumba evin örselenmiş ağır tahta kapısı
nasırlı avuçlarımla açıyorum

içeri attığım her adım bilinmeze giderken
inanılmaz bir hüzün süzülen
dertop olan kış uykusuna yatan
kaybolduğum nemli bir derinliğe terk edilen
boş odalarda
senden arda kalan bir iz, bir burgu ararken
dona çekilen kar
rüzgarın soluğunda sensiz mahsur kaldım

tavanından ince bir su sızıyor
küçük şıp sesleri çıkarıp

karaya vuran bir balina ydık
sular ve ruhum çekildi
incir çekirdeğini doldurmayan nedenle
ibret- i alem olduk

salonun köşesinde
ışıklar gibi kırılan suretin silin
aslı bende kaldı
yanımdayken bile
annemin sıcak çorbası gibi tütersin

holün sol tarafında küçük dar mutfak
güzel yemek kokuları gelirdi
ne elde, ne avuçta vardı
yarı aç, yarı tok

çamurlu bir yokuşun kıyısında
uzun çileli bir süreçti
pusuda bekleyen kara günler
yakamızı bir türlü bırakmadı

lokavt olan gençliğim
ne düşkündü sana be
bir yanı zindan karanlığı
/ bir yanı marmara ışıltısı
her dokunuşun bir iz bırakmış

halikarnas balıkçısı’ nın
bize hediye ettiği
gemi dümenli saatin tik takları
kalbim bunu daha fazla kaldırmaz

evin her köşesine gizlenip beklerdin
yaşamın verdiği sevinçle yanıp tutuşurduk
üzüntülerimiz
sevinçlerimiz
kavgalarımız

kirli duvarlara yaslanan
ellerinde alev alan keman
şimdi
toza toprağa batmış şarkı’ larımız

saman alevi gibi yanan sönen
bu tıkırtılar ayak sesleri
ortalık yerde kalan eşyalar
giysiler kitaplar
beynime gelen yerleşen güzel yüzün
aklımın izdüşümü

serin pencere önünde duran
ellerimizle ektiğimiz
saksıda kuruyan çiçek
kendini ormanda ağaç sanıyor

utangaç kırmızıyı yüzümüze püskürten
aşkın yansıması’ mıydı?
kendi içine dolanan gül yaprağının
iki yüzü gibiydik

heyecanın doruk noktasına ulaştığımız
/ seviştiğimiz kanepe katran sessizlik
cevherini kazıyor

bir dokunsaydın prize
hayatımızın ışıkları yanacaktı
dokunmadın

viran olmuş evin önünde
yeni yetme sevgililer selfie çekiyor
gelecek günlere hatıra olsun diye

pas tutmuş sehpa üstünde
larva’ lar tünemi
ahşap kırık çerçevede
sararan resimde kaldı birlikteliğimiz
nehre düşmüş
iki inci tanesi gözlerinle
n’ olur öyle bakma
içim dökülüyor

gel
iki oda kapısı gibi
birbirimize açılalım desem
söylenecek o kadar çok söz varken
hiç bir şey söyleyememek

kuralları ihlal ettik
sol yanım boş kaldı
söndü yürek hanümanı
aydınlıkta söylenmeyen dert
karanlıkta deva bulmaz

çürümeye terk edilen boş odalarda
aşkımızı mahşere taşırım

senden sonra
afet bölgesi ilan edilen yaşantımda
hasar tespiti

hayatım
rafa kaldırılan faili meçhul bir dosya

damar orhan özgül