İki gönül arası gidip gelen mektuplar
Niçin bana uğramaz bir havadis vermezler
Önümden gelip geçen divaneler meczuplar
Kendilerinden sayar farklı gözle görmezler

Belki çok çok akıllı belki hepten deliyim
Kimi divane sayar kimi sanır veliyim
Dillere destan aşkın arta kalan külüyüm
Kederli günlerimi neşeye döndürmezler

Ah o mektuplar yok mu anıları ağlatan
Kiminin ucu yanık kimi yürek dağlatan
Aşk taşıyan mektuplar kalpleri aydınlatan
Yıllanan susuzluğ(u)mu bir anlık kandırmazlar

Zarfta isim olmasın ister bomboş dal gelsin
Kokusundan tanırım saçından bir tel gelsin
Neyle gelirse gelsin yeter ki bana gelsin
Çektiğim ızdırabı yıllardır dindirmezler

Kırpmadan gözlerimi bir an vermeden ara
Bilâl-im der hasretim kilitlendim yollara
Kangrene çevirdim döşüme vura vura
İçimdeki yangını gelipte söndürmezler... Bilal Karaman