Unutulmuş bir çağın susuz kalmış coğrafyasında geziyor hayalperest çocukluğum.
Tarlaları bor, toprakları kurak.

Hangi bulut geçse göğünden, için için ağlar körpe masumiyeti.
Masumiyet; ellerimde vitaminsiz kalmış kırık bir tırnak,

Gözlerimde; görmeye yardımcı bir çift cam.

Parmaklarımda; namus adında bir alyans.

♾
Her yanından yoksulluk dökülüyor çocuk yaşlarımın.
Ayaklarım küçük.
Adımlarım, cüssemden daha iri gölgelerin altında, silik varlığımın tek “öz” ifadesi.
Yürüdüğüm yolların engebesinde yorulurken,
varmak istediğim tüm adresler yabancı.
Bu kadar kaybolamaz derken insan için,
kendimi sonsuz bir uçurumda yuvarlanırken buluyorum.
Ölüm düşüyor soluğuma, ürperiyorum.
Çocukken de ölünmez ki diyorum içimden fısıldayarak.
Zaten fısıltıdan başka da sesim yok.
Sesim mahpus.
Sesim boğazından zincirli çirkin bir yaratık.

♾

Elimden tutacak bir yaşama sevinci arıyor gözlerim.
Sağımda solumda bir silüet..
Kalabalıklar içinde koşmaya başlıyorum gözlerim kapalı,
kimsenin kimseyi anlamadığı bir kirlilikte.
Sağ elimle sol elimi tutarken buluyorum yine kendimi.
Susuyorum.
Susmak diyorum kendi içimden; susmak...
Söyleyecek sözü olmayınca insanın, tek yaptığı değil midir susmak?
Utanıyorum sonra.
Bu kadar suskunluk yakışır mıydı insana?

♾

Utanmak çocukluğumdan başlıyor, hatırlıyorum.
Sevildiğim zamanlar canlanıyor gözlerimde.
Yanağımdan çalınan iki makas,
Şimdilerde toprak olmuş sıcak bir kucak.
Yüzümde soluk tenli bir ateş.
Sevilmek utançla nasıl akran olmuştu öyleyse?
Zihnimde travma tadında anılar birbiri ardına at havalandırıyor gri gökyüzüne.
Hangi at uçabilirdi oysa?
Hem neden gri gökyüzünde?
Derken fark ediyorum;
Varoluşum bundandı diyorum.
Karıncalara su vermeliydi birileri.
Boz ayılarla sohbet etmeli, mağaralar keşfetmeliydi.
İcatlar bulacak yaşta değildi insanlık.
Belki de bu yüzden, boynuna urgan geçirilen hayaller düşmüştü payıma.

♾

Bir kez daha geçiyorum çocukluğumun filminden.
Kare kare vuruyor yüzüme suçluluklarım,
başarısızlıklarım ve yarım kalmış şımarıklıklarım.
Anlıyorum ki; en kolay yetimlik,
Anne babası ölünceymiş insanın.