Tertemiz bir sevdaydı nazardan kolladığım
Bütün yaşanmışlara sende sahip çık derim
Bir veda busesiydi rüzgârla yolladığım
Alıp da alnına koy, bunu senden isterim

Estirdiğin rüzgârı nefesimde sakladım
Hakkında konuşmayı kendime yasakladım
Aşka zeval gelmesin diye seni akladım
Seni sevdim seveli hem sağır hem de körüm

Hasretinden yansa da aşkla kapına gelen
Ne söz dinleyen oldu ne de kıymeti bilen
Bendim benim gözümden akan yaşları silen
Huşuyla okuduğun her şiirde ben varım.

Sıkıntılı günlerdi zaman zaman darlandık
Bazen sevinç yaşadık bazen de efkarlandık
Çıkışı olmayan bir boşluğa yuvarlandık
Allah bilir ben bilmem kalbinde var mı yerim

Coşari’nin yazdığı her şey gönül sesiydi
Seninse dört bir yanın cehennem kafesiydi
Evet bu son yollanan bir veda busesiydi
Ben sabrıma sığındım, sonrası Allah kerim.

26.08.2024/Samsun

İbrahim COŞAR