Sevenin hatası yok, olsa da günahı yok!
Lakin yolu karanlık, belli ki sabahı yok!
Tüm marifet yürekte, akılda dilde değil;
Onun da aşk adına söyleyecek ahı yok!
Seven hasret çekecek, çekmemek elde değil.

Aşk adına çok şeyler öğrendim bir yürekten,
Gidip gelmeler ile kaç kez döndüm direkten.
Ağlamayı öğrendim gözümü silemedim,
Hoşnut olmadı gönül yaşanılan sürekten,
Sevmeyi öğrendim de gitmeyi bilemedim.

Terin yaktığı gözler, güneşin yaktığı ten;
Bir sevdanın uğruna harap olmuş bir beden;
Batık bir gemi gibi kapılmış akıntıya;
Bu durumdan haberdar olmadı çekip giden.
Olsaydı döner miydi? O da meçhul bir rüya…

Dağların saçı yanık, gökyüzü kan ağlıyor;
Hüzünlü akşamüstü, güneş gönül dağlıyor.
Hep ayrılık sendromu yaşanır terk ederken;
Sanırsın ki tüm dünya karaları bağlıyor.
Sevene ayrılıklar zor geliyor, severken!

25.08.2024/Samsun

İbrahim COŞAR