0
Yorum
2
Beğeni
0,0
Puan
316
Okunma
VEFÂLI TÜRK
Zulüm kurmuş çarkını, akar kalbe gözyaşım.
Hasret yüklü acılar, gönüldeki yoldaşım.
Sînemdeki kederim, tutup akla da sindi,
Altta yer mi yarıldı, üstte gök mü delindi?
Şu bî-çare sırtıma, Kaf dağı’nı vurdular,
Hücum etti bağrıma, devden büyük ordular.
Hicran külüngü çarptı vuslatın duvarına,
Örselendi her yanım, belki çıkmam yarına.
Akşam yakın guruba, güneş batar ardından,
Parçalanmış ümidler, düşer gönül yurdundan.
Dertlerimle beslenir, yanar her dem çerağım,
Çaresizim, hâlsizim, inşirahtan ırağım.
Telafar’ım, Bosna’yım, Kırım’ım, Türkistan’ım,
Türkmeneli, Tebriz’im, bî-günâh akar kanım.
Seslensem de hasretle bana dönmüyor sesin,
Anam, babam, gardaşım, vefâlı Türk nerdesin?
YAŞAR ÖZKAN
Salihli
20 Mayıs 2018
