10 KASIM 1938

Dökülen sadece yapraklar değil,
Gözyaşım da yürür, her 10 Kasım’da.
Sesini duyarsın, göğsüme eğil,
Yüreğim sökülür her 10 Kasım’da.

Hazanın son ayı, ağlarken güneş,
Kasım’da içime düşer bir ateş,
Dünyayı titreten depremlere eş,
Çınarım yıkılır her 10 Kasım’da.

Sirenler çalınca, titrerim ansız,
Ortada kalırım, yurtsuz, mekânsız,
Öyle bir acı ki, tasvir imkânsız,
Dâra çekilirim her 10 Kasım’da.

Türklük hamurunu, eliyle karmış,
Devleti yükseltip göğe çıkarmış,
Dokuzu beş geçe, uçmağa varmış,
Dizlerim bükülür her 10 Kasım’da.

Anasız babasız yetimim sanki,
Gazi’ye özlemim dinmez inan ki,
Ruhumu hapseden öyle bir an ki,
Kederler ekilir her 10 Kasım’da.

Ne yapsam yarama merhem olmuyor,
Derdimi üstümden kimse almıyor,
Yüreğim Ata’sız sükûn bulmuyor,
Mahbese tıkılır her 10 Kasım’da!

YAŞAR ÖZKAN
05 Kasım 2025
Bodrum