İÇİMDE KIŞ VAR

Bir kez de hoş şeyler yaz gel desen de,
Kendimde o hâli bulamıyorum.
Bulutlara çıkıp, gez gel desen de,
Üstünde bir lâhza kalamıyorum.

Yüz binlerce kulun, evi barkı yok,
Doğru dürüst işi, dönen çarkı yok,
Yoksul için yazın kıştan farkı yok,
Kaygısız, kedersiz olamıyorum.

Azınlık yaşarken, Güllük’te, Kaş’ta,
Çoğunluk hayatla zorlu savaşta,
Fakir pervane gibi, yanar ateşte,
Hayattan pek bir tad alamıyorum.

Kimisi felekten gece çalıyor,
Kimisi sefihce, zevke dalıyor,
İdrâkim limandan demir alıyor,
Kimseye bunları soramıyorum.

Bazen nefsim sen de, oyna gül diyor,
Düşünüp durursan işin kül diyor,
Boşver memleketi, usdan sil diyor,
Ne yapsam, ne etsem, silemiyorum.

Memleket ağlarken, nasıl güleyim?
Gönlümdeki derdi, kimle böleyim?
Neden gülmeliyim? Ben de bileyim,
Olanlara anlam veremiyorum.

Sağıma baktıkça, kalbim ezilir,
Soluma baktıkça, gönlüm üzülür,
Bir lokma yiyince, boğza dizilir,
Bakınca yarını göremiyorum.

YAŞAR ÖZKAN
29.11.2025
Safranbolu