Ne yalan,ne de gerçek,
Ne kadar saf ve temiz,
Bir umudun arkasından bakarken,
Özlediğim hayat.

Yaşamın sessiz yol ayrımlarının,
Gecemi örterken,karanlığı,
Ağlamanın bile neşesi yok,
Nede yalnızlığımın.

Buruşturup attığım kaderim,
Yeniden yazmaya başlayınca,yaşamı,
Kabullenmenin verdiği acı,
Yüreğimi dağlıyor.

Dağlara,
Dizlerim çöktü yeniden,
Bulutlara el verdi,
Gözlerim.

Bir ağaçtı,
Hayat veren yeniden,
Toprağa yazdım,bedenimle,
Son yazgıyı.

Ruhumun karanlığı,
Yüreğime çöktü çökecek,
Nefessiz kaldı avuçlarım,
İsyana yakın,şimdi benliğim.

Aşk,
Sabahı ol,bu gecenin,
Güneş,sevgiden doğsun,
Sonsuza dek.

Saklayamıyorum artık parçalarımı,
Darmadağın duygular,
Sebebi yok var olmanın,
Ne de bir hikayesi.

Yarım kalan bir yaşam,işte bu,
Yıldızlardan emanet,göz yaşları,
Çareler aranırken,
Bulunan hep çaresizlik.