1
Yorum
3
Beğeni
5,0
Puan
169
Okunma
Ben vedayı ezelden bilirim
Hasretin ağzıma vurduğu gem
Alın yazımın özüdür
Özlemek umudunu yitirmeyen bir direniştir içimde
Sırtımı haince pençeleyen prangaların sözüdür
Umutlar uçsuz bucaksız bir deryaydı önceden
Özlem sinkaflı küfürler bahçesi
Adını koyamadığım bu çalkantı
Yüreğimi en onulmaz yerinden sarsardı
Gülümserdim herşeye rağmen
Yüreğime sular serpen bişeyler vardı
Duygularıma yön veren
Ağırlığı kollarımı delen
Omuzlarımı çökerten katı bir sevdaydı düşümü süsleyen
Hiçbir vakit kederden boş kalmazdı
Hükümsüzdü hüküm bekleyen
İnkılap beklenen yolcu
Damarlarımda kalmış zerre kanı da sana bağışlıyorum
Sana karşı sarfediyorum esrarlı sözler
Kimseyi aramadım seni aradığım kadar
Yollarında su kaynağına döndü gözler
Metehan Özdemir
5.0
100% (2)