Bacağımdan değil
Karnımdan değil
Başımdan değil
Kalbimden vuruldum ben
Çığlıklarımın duyulamayacak kadar sessizliği bu sebepten
Kalbimden vurulunca diğer azalarım çalışmaz oldu hepten
Ayaklarımın sana doğru gelmeyişi bu sebepten

Yaralarım var
Kendi ellerimle açtığım
Derin mi derin
Korkunç mu korkunç yaralarım
Tuz bassam dahi kapanmayacak
Ellerin bunu farkederse ancak
Henüz bir merhemle kapanmayacak

Yaralarım var
Her geçen gün daha kötüye giden
Tıp ilerledikçe çözümü ertelenen
Yalnızca iki varlığın bilidiği
Yerini tarif etsem de bulamayacakları
Kör, zalim yaralar

Ama sen de varsın
Bir umut çiçeği yeşertti gözlerin
Kalbimin en derin
Ulaşılması en zor yerinde
Şimdi eğer istemezse ellerin
Bu yara baki kalacak
Kalbim zannettiğin evinde

Yaralarım var
Kendi ellerimle açtığım
Senden başkasının merhem olamayacağı yaralar
Kendim açtım bu yarayı
Kaç ömür daha böyle bitecek
Nedir bunun ederi
Her sabah müfteri edasıyla
Suçlayacak mıyız kaderi?

Kendim açtım bu yarayı
Kimsenin suçu yok





Metehan Özdemir