“Âh bir zengin olsam da, bağışlar yapsam” derdim,
Gayrı zenginim ammâ, katlamak oldu derdim.

Bunca varlık var iken, bitmez gönül darlığı,
Onca darlık içinde, n’îdem ben o varlığı?

Aklımın teşvîkiyle, kalbim eyler niyâzı,
Kalbim duâdayken, aklım bekler imtiyâzı.

Ben işin akındayım, öbür ben karasında,
Büyük sorun var gibi, ikimiz arasında.

Tâatim isyân gibi, zîrâ kokar behîmî;
Tövbe edişim dahi, el-hâk gayri samîmî.

Pragmatist aklımın altınadır inancı,
Rûhumla aklım sanki, birbirine yabancı.

Êy benim güzel aklım, gel baştan başlayalım,
Dinmek bilmeyen nefsi, açlıkla haşlayalım.

Affet yâ Kadîr Mevlâm, kulun "Abese" yapar,
Acabâ hangi vakit, kıssadan hisse kapar?!

Âhireti unutup, dehre biçmiştim değer,
Arzın mezardan başka, beşiği yokmuş meğer.

Erisem görmez kimse, yansam çıkmaz dumanım,
Tövbeyle dize varsam, bulunur mu yumanım?

Yüreğim kaldırmazken, kabirdeki soruyu,
Ödüm kopar duyunca, İsrâfil’in boruyu!..