Hayatın her safhasında zor ve kolay işler varmış;
Bunları birbirinden ayırabilen olmak zormuş…

Oyun-eğlenceyle ömür tüketip yaşamak kolay,
Ömrü anlamlı kılan değerlerle donatmak zormuş…

Aşk mücâdelesi içinde sevgi tüketmek kolay,
Mücâdele aşkı ile sevgiyi üretmek zormuş…

Düğün yapıp yuva kurmak, evcilik oynamak kolay,
Yuvaya güven ve huzûr götüren er olmak zormuş...

Çocuklara ahkâm kesip, emirler yağdırmak kolay,
Onlara örnek teşkîl edecek adam olmak zormuş…


Ele taş atıp kafasını, gözünü yarmak kolay,
Elini taşın altına koyan yiğit olmak zormuş…

Allâh’a yalvarıp-yakarıp, dirlik istemek kolay,
O’nun adına; açları gözetip doyurmak zormuş…

Katmerli maskeyle yüzü kıbleye döndürmek kolay,
Kutsalın mekânı kalbi, Sâhib’ine vermek zormuş…

Mevtâ ardından Yâsîn’i okuyup üflemek kolay,
Zî-hayâta Ve’l-Asr’ı, Ve’d-Duhâ’yı yaşamak zormuş…

Ve’l-Hâsıl

Kurnazlık edip, kaçtık işin zorundan kolayına,
Kolayın sonucuna katlanmak, meğer ne de zormuş..!